Ikona - wyjaśnienie terminu

Termin „ikona” pochodzi z języka grackiego: eikon  co znaczy „wizerunek”, także portret (Uspienski 1993) Ikona jest obrazem, ale obrazem sui gerneis tzn. że jest jednością obrazu i słowa (Špidnik, Rupnik 2001).

W sensie ścisłym na gruncie teologii za ikonę uważa się: „przedstawienie malarskie osoby lub wydarzenia zbawczego wykonane według określonego kanonu charakteryzującego się lakonicznym kolorytem o ściśle oznaczonym znaczeniu symbolicznym, stylizacją postaci wskazującą na kontekst religijny, znakowym charakterem przedstawienia i praktycznym odniesieniem religijnym. W szerokim sensie jako ikonę rozumiemy także, każde  materialne przedstawienie idei religijnej (Klauza 2000).

Karol Klauza zajmując się teologiczną hermeneutyka ikony, zwraca uwagę na metodologiczne uprawomocnienie traktowania ikony poprzez spełnianie trzech warunków:

1). Ikona może i rzeczywiście wyraża rzeczywistość oznaczoną przez system znaków i symboli

2). Jest poznawalna w sposób obiektywny

3) W wymiarze religijnym, ikona posiada wartość poznawczą porównywalną ze słowem. (Klauza 2000)


Literatura z której korzystałam:
Klauza K. (2000). Teologiczna hermeneutyka ikony. Lublin: Redakcja Katolickiego Uniwersytetu Lublina.
Uspieński L. (1993). Teologia ikony. Poznań
Spidlik T., Rupnik M.I. (2001). Mowa obrazów. Warszawa: Verbinum